HERNE – De Rol-Mopsen deden het toch maar weer eens

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

1a_pont_canal_samenvloeiing_alliers-loire

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

1aa_schooltje_op_weg_naar_lun__ville_en_darnay

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand op weg naar de Franse stad Cognac, een tocht van haast 1800 km - Foto ingezonden

Reni Thienpondt en Martine Ferdinand, de twee kranige kankerpatiënten die daardoor aanhoudend allerlei acties opzetten voor Kom op tegen Kanker, hebben ook hun uitdagend ‘Toerke van Frankrijk’ tot een goed einde weten te brengen. Deze keer gaven de dames er de voorkeur aan hun fietstocht niet te laten sponsoren om zo zelf even de nodige tijd voor henzelf te kunnen uittrekken. Na een tocht van haast 1.800 km bereikten de gedreven fietsende dames nagenoeg een maand later hun einddoel in de Franse stad Cognac.

Kris-kras parcours

Bij het begin van hun tocht midden juni liep niet alles meteen van een leien dakje met aanhoudende regenvlagen en veel wind. De dames hadden hun tocht ook zo uitgestippeld dat niet rechtstreeks koers werd gezet naar de gerenommeerde streek voor de cognac. Ze kozen dan ook voor een kris-kras parcours dat hen uiteindelijk, voor zover hun gezondheid het zou toelaten, naar het einddoel moest leiden en waarbij het nuttige aan het aangename kon gekoppeld worden.

“De idee om opnieuw met de fiets een lange tocht te maken borrelde slechts enkele weken voor ons vertrek op na terug een periode van minder fraaie gezondheidsperikelen”, begint Martine Ferdinand het verhaal. “Eerst dachten wij naar Noorwegen te fietsen maar dit bleek uiteindelijk niet haalbaar en ook te moeilijk doenbaar. En zo werden uiteindelijk Cognac en de zon onze uiteindelijke bestemming”.

De ervaring met hun eerdere fietstochten onder meer naar Compostella, Lourdes en Praag bracht hen er toe deze keer geen gebruik te maken van een karretje. “Onze pakking in tassen was nu veel gemakkelijker en mits enige organisatie ook meer praktisch”, weet Reni Thienpondt dan weer te vertellen. “En ook het fietsen liep zo vlotter. Overigens was deze keer het geluk ook aan onze zijde. Zo noteerden wij geen enkele lekke band, waren er geen noemenswaardige problemen met onze gezondheid en hebben wij onderweg ook niets vergeten of verloren met als enige uitzondering onze onontbeerlijke wasdraad. Ook van ongelukken bleven wij gespaard. En overigens houden wij steeds eveneens een plan B achter de hand”.

In grote lijnen liep de tocht vanuit Herne via Maastricht, Luxemburg, Orléans en Poitiers naar Cognac. Dagelijks legden zij volgens de omstandigheden een tocht af van om en bij de 75 km. Het kan dan ook niet dan dat de ondernemende dames op hun reisweg wel telkenmale een pittige reeks anekdotes kunnen plukken uit hun talrijke bijzondere wedervarens, allicht goed zelfs voor het vullen van enkele markante afleveringen in een Tv-programma zoals Man bijt Hond.

De Apneu

“Deze keer blijven ons vooral de ontmoetingen met De Apneu, madame La Brigitte en monsieur Tout Plat bij evenals de heftige vechtpartij tussen twee dames op een camping waarbij uiteindelijk de opgeroepen politie de twee opposanten diende uit elkaar te halen en voor te leiden”, geeft Martine verder aan. “Zo was die Apneu een persoon die in drie weken tijd vanuit België naar Compostella en terug wilde fietsen. Maar hierdoor was hij zo overspannen geraakt dat hij ’s nachts niet meer kon inslapen en zo dan ook aan krachten verloor. Madame La Brigitte dan weer was een dame met een heel bijzondere hond die overigens luisterde naar de naam Brigitte terwijl monsieur Tout Plat een ietwat oudere man was die ons een ten stelligste een parcours ‘tout plat’ aanraadde terwijl dit in feite toch wel vrij heuvelachtig was”.

“Merkwaardig was ook dat wij op een dag op onze tocht geen enkele andere levende ziel ontmoetten. Maar dat zijn dan weer precies de momenten waarop je alleen bent met jezelf en waarbij uw gedachten naar het ‘seul au monde’ zijn van de Franse poëet Victor Hugo afglijden”, vervolgt Reni. “En door de rust die wij nu in onze tocht inbouwden was er overigens ook tijd voor een bezoekje aan een dorpschooltje of aan een klein hospitaal, twee instellingen waarmee wij ons uiteraard nog steeds beroepshalve nauw verbonden voelen”.

Toch naar de Klaagmuur

Nu de draad van de fietstochten terug opgenomen is en op voorwaarde dat hun gezondheidstoestand het toelaat komen de twee fietsende hartsvriendinnen naar 2017 toe alsmaar dichter bij hun grote droomopzet om een tocht naar de Klaagmuur te ondernemen. “Maar door de huidige toestand in het Midden-Oosten zullen wij ons wel genoodzaakt zien de tocht in schijfjes te ondernemen. Zo zouden wij volgens de huidige plannen vanuit Herne richting Rome fietsen om dan verder in Italië per boot de overzet te maken naar Griekenland, daar dan weer per fiets dat land te doorkruisen om dan uiteindelijk in Athene het vliegtuig te nemen naar Jeruzalem”, blikt Martine hoopvol in de toekomst. “Door omstandigheden zien wij ons evenwel door allerlei familiefeesten verplicht die tocht pas na 10 juni, in volle zomerperiode met hoge temperaturen dus, te ondernemen. Ook is het zo dat wij door onze driemaandelijkse medische controlebezoeken ons slechts een tocht van maximaal 90 dagen kunnen veroorloven”, vult Reni nog aan.

Lifeboks, boksen voor het leven

Maar intussen blijven beide dames evenwel niet stil zitten en blijven zij allerlei acties opzetten voor Kom op tegen Kanker. Zo menen zij alvast in het najaar in het Dominicanessenklooster te kunnen starten met ‘Lifeboks, boksen voor het leven’, een praat- en contactgroep voor allen die als patiënt of als verwante te maken krijgen met kanker. “Graag willen wij zo kanker bespreekbaar maken, een plaats creëren waar lotgenoten en familie elkaar kunnen ontmoeten voor een gezellige babbel en waar ook infomomenten georganiseerd worden”, aldus nog Reni. “En op zaterdag 1 oktober in de namiddag nodigen wij alvast iedereen uit deel te nemen aan onze actie ‘De Rol-Mopsen Go Spinning Well @Go Well’ in het gelijknamig fithuis in Kokejane ten voordele van Kom op tegen Kanker”, voegt Martine er nog enthousiast aan toe.