• Homepage
• Gemeenten
  • Affligem
  • Asse
  • Beersel
  • Bever
  • Dilbeek
  • Drogenbos
  • Edingen
  • Galmaarden
  • Geraardsbergen
  • Gooik
  • Halle
  • Halle Carnaval
  • Herne
  • Lennik
  • Liedekerke
  • Linkebeek
  • Merchtem
  • Ninove
  • Ondernemen
  • Opwijk
  • Pepingen
  • Regio
  • Roosdaal
  • Sint-Genesius-Rode
  • Sint-Pieters-Leeuw
  • Ternat
• Agenda
   
• Redactie
   
• Adverteren ?
   
• RSS Feeds
• Nieuwsbrief
   

“Het is een heel eer jullie welkom te mogen heten bij de opening van het gerestaureerde huisje Mostinckx. Dit is een uniek moment voor velen onder ons en in het bijzonder voor Sint-Martens-Bodegem. Een echt monument van dit dorp is eindelijk in ere hersteld en staat weer te pronken in het beschermde dorpszicht en daar hoort natuurlijk de fanfare van Bodegem bij om dit te vieren.

Ik wil in het bijzonder enkele van de laatste bewoners van het huisje welkom heten. Van hen zijn vandaag nog velen inwoners van Bodegem en hebben ongetwijfeld met veel interesse naar de wederopstanding van het hoevetje gekeken. 

Het minste wat we kunnen zeggen is dat het huisje en z’n renovatie al vele jaren voer voor discussie is. Sinds z’n bescherming in 1981 werd zijn toekomst in vraag gesteld. De woning werd steeds minder geschikt om in te wonen en kwam leeg te staan. Uiteindelijk zou de gemeente Dilbeek in 2000, na heel wat discussie, het huisje aankopen omwille van zijn onmiskenbare historisch-educatieve waarde. En zoals dat gaat bij restauratiedossiers, duurde het veel te lang vooraleer het subsidiedossier rond was en de werken effectief konden aanvangen. Er waren wel verslagen van monumentenwacht en een heuse bouwhistorische studie door Annelies Wouters begin 2004, maar het huisje verkommerde verder, tot op een bepaald moment zelfs het dak instortte. In 2008 kwam dan eindelijk de toekenning van de subsidies door gewestelijke en provinciale overheden, zodat eind 2009 de werken konden starten.

Architect Luc De Backer heeft samen met architecte Veerle Nys echt zijn ziel in dit project gestoken. Op basis van herinneringen uit zijn jeugd en een gedetailleerde studie kon alles tot in de puntjes worden gereconstrueerd. Telkens weer werd het fameuze fotoboek erbij gehaald: wat was de kleur weer van dat raam, welk patroon vormde die stenen weer op de vloer,… Met veel respect voor het historische karakter van het gebouw heeft aannemer Verstraete&Vanhecke, die ook de 2e fase van de kasteelhoeve hebben gerestaureerd, alles dan ook tot in de details uitgevoerd. Ik wil aannemer en architect oprecht bedanken voor de professionele en gepassioneerde wijze waarop zij dit project tot een goed einde brengen. Ook diensthoofd Barbara Cornelis van de dienst gebouwen van onze gemeente verdient opnieuw een pluim voor de vakkennis en professionele opvolging van deze werf. Zij slaagt erin niet minder dan vijf zeer verschillende werven van ons gemeentebestuur correct in de hand te houden wat echt wel uitzonderlijk is en waarvoor we haar zeer dankbaar zijn.

Zoals het past bij een controversieel dossier, verliep ook de restauratie niet zonder slag of stoot, en vaak moest dit team tegen een storm van protest in de juiste beslissingen nemen. Zo verplichtte een gewijzigde grondwaterstand, ons het huisje een halve meter hoger te plaatsen om continue overstroming te voorkomen. Dit vergde een nieuwe bouwaanvraag en een schorsing van de werken en veroorzaakte heel wat protest. De waterstand van de beek van enkele weken geleden heeft aangetoond dat deze beslissing noodzakelijk was en heeft voorkomen dat we nog voor de oplevering met waterproblemen zaten, die in dit geval echt rampzalig zouden zijn.

Want dit is natuurlijk geen klassieke nieuwbouw of restauratie. We staan hier voor één van de laatste getuigen van traditionele leembouw in het Pajottenland. Deze witte muren zijn opgebouwd uit een houten structuur waartussen klei gemengd met stro werd gedroogd. Het dak is opgebouwd met traditionele stropoppen. Die traditionele bouwwijze kunnen we nu in onze eigen gemeente bewonderen en tentoonstellen. Het ziet er vandaag natuurlijk nog wat nieuwer uit dan de meeste zich herinneren. Hier en daar moeten we nog een aantal onderdelen afwerken en de nutsmaatschappijen moeten hun aansluitingen nog realiseren. Uiteindelijk zal de kostprijs van de renovatie binnen de gunning van 598 000 € vallen. Aangezien het hier over een beschermd monument gaat, is 80% van deze kostprijs gesubsidieerd door het Vlaams Gewest en de provincie Vlaams-Brabant waarvoor we hen natuurlijk zeer dankbaar zijn. De uiteindelijke kostprijs voor de gemeente zal dus rond de 120.000 euro liggen, een relatief bescheiden bedrag gelet op de enorme meerwaarde die dit beeldbepalend monument biedt voor deze omgeving. 

De vzw Dilbeeks Erfgoed, die het beheer van dit monument werd toegewezen, heeft in nauwe samenwerking met Heemkring Bodeghave in de werkgroep huisje Mostinckx de sfeer van toen weer binnen gebracht in het huisje. Renate, Piet en Roger hebben de voorbije dagen in allerijl nog alles in orde gebracht. De vzw en de heemkundekring verzamelden vele authentieke voorwerpen en meubels die hier thuishoren. Ik wil alle schenkers dan ook bedanken voor hun bijdrage. Ik nodig u allen ook graag uit om morgen tijdens de open monumentendag nog eens terug te keren, want dan zullen deze vrijwilligers hier rondleidingen verzorgen en jullie de hele geschiedenis van het huisje uit de doeken doen.

Iedereen die hier vanaf vandaag zal langskomen, zij het met de auto op weg naar Dilbeek of Ternat, met de fiets of te voet langs een van de bewegwijzerde wandelingen die hier voorbij komen zal het beamen: dit moment is uniek voor onze streek en biedt een enorme meerwaarde aan het Bodegemse dorpscentrum. Het geeft een beeld van hoe het er hier vroeger uitzag, toen de landbouw onze lokale economie nog domineerde. Het huisje Mostinckx heeft dan ook een voor de hand liggende toeristische en educatieve waarde en potentieel.

Het hoevetje bestaat uit twee belangrijke delen : het lemen huisje zelf en de bakstenen schuur.

Het lemen huisje is een historisch reliek en dus een klein “museum” op zich en een mogelijke locatie voor beperkte tijdelijke of permanente tentoonstellingen omtrent specifieke landbouwactiviteiten, zoals bijvoorbeeld de hopteelt. Deze “kijkwoning” zal kunnen bezocht in zeer kleine groepen en kan onderdeel worden van toeristische activiteiten in onze gemeente.

De bakstenen schuur krijgt een andere bestemming. Bij de schuur werd gekozen voor een functionelere inrichting. Er is een keukentje in ondergebracht en aangepast sanitair onder de bakstenen gewelfde zolder. Voor de schuur is de vzw Dilbeeks Erfgoed dan ook op zoek naar een huurder. En ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om nogmaals kandidaat-uitbaters aan te maken snel een dossier in te dienen. De werkgroep heeft een gedetailleerde bevragingsleidraad opgesteld op basis waarvan de verschillende consessievoorstellen zullen worden beoordeeld door een jury. Er wordt veel belang gehecht aan de motivatie, originaliteit en authenticiteit van het projectvoorstel. Het is immers evident dat elke activiteit in deze schuur moet passen in het beschermde kader en er tegelijk voor moet zorgen dat het huisje leeft.

Beste bezoekers, ik hoop dat ik jullie niet meer moet overtuigen dat dit een prachtige locatie, een uithangbord en trekpleister voor de gemeente is die de omgeving enorm opwaardeert. Wij kijken dan ook vol verwachten uit naar een gepaste herinrichting van het hele dorpsplein zodat deze site nog een groter pronkstuk met regionale uitstraling wordt voor onze gemeente’’. Einde toespraak schepen Jef Vanderoost.