Splitsing BHV: remedie veel erger dan de kwaal zelf - Groot-Brussel? Neen, bedankt!

Het Vlaams Belang is ronduit geschokt door de zeer verregaande toegevingen die door Di Rupo van de Vlamingen worden gevraagd in ruil voor een gedeeltelijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Als we alles optellen, wordt de remedie veel erger dan de kwaal zelf.

1. De kieskring wordt niet volledig gesplitst: de zes faciliteitengemeenten gaan voortaan onderdeel uitmaken van zowel de Brusselse als de Vlaams-Brabantse kieskring. Het spreekt vanzelf dat de Franstalige partijen uit Brussel hun campagnes zeer zwaar zullen toespitsen op deze gemeenten, waardoor deze gemeenten meer dan ooit een twistgebied zullen zijn en zich in de praktijk zullen gedragen als Brusselse gemeenten.

2. BHV wordt meteen weer ingevoerd via de oprichting van een federale kieskring: de Franstalige partijen zullen in de toekomst blijven campagne voeren in Vlaams-Brabant en meteen ook in heel Vlaanderen. Het probleem BHV wordt uitgesmeerd over het gehele land.

3. De taalwetgeving wordt in de faciliteitengemeenten helemaal aangepast in de door de Franstalige partijen gewenste zin: de faciliteiten worden drastisch uitgebreid en anderstalige inwoners kunnen voortaan al hun documenten eentalig in het Frans krijgen, wat het definitieve einde betekent van de Vlaamse omzendbrieven Peeters en Martens. Sterker nog: er worden bestanden aangelegd van Franstalige en Nederlandstalige inwoners, hetgeen neerkomt op een talentelling. Dit was tot op vandaag absoluut verboden. Precies omwille van de negatie van dit verbod heeft de Vlaamse regering terecht geweigerd de drie burgemeesters te benomen. Hun incivisme wordt nu over de gehele lijn beloond.

4. Daar bovenop wordt de voogdijbevoegdheid van de Vlaamse overheid over deze gemeenten fel afgezwakt: bij niet-benoeming van incivieke burgemeesters worden deze geacht automatisch benoemd te zijn. Bij weigering is het niet langer een Vlaamse kamer van de Raad van State die bevoegd is, maar wel het tweetalige, politiek benoemde Grondwettelijk Hof. Dit Hof wordt bovendien de exclusieve schoonmoeder voor alle beslissingen en akten die door de Vlaamse en provinciale overheden worden genomen.

5. Nóg veel erger is dat er met een bijzondere wet een “grootstedelijke gemeenschap” wordt opgericht, die bevoegdheden zal hebben inzake werkgelegenheid, economie, openbare werken, mobiliteit, ruimtelijke ordening en milieu. Alle gemeenten in de brede omtrek rond Brussel, ook de gemeenten zonder faciliteiten, zullen vrij kunnen toetreden, zonder dat Vlaanderen dat kan verhinderen . Dit komt neer op de realisatie van de stoutste dromen van de Franstaligen: Groot-Brussel! De olievlek van een steeds verder uitdeinende Brusselse agglomeratie is weer helemaal terug.

6. Tegelijk pleit Di Rupo voor de ratificatie van het Minderhedenverdrag, waardoor de faciliteiten niet alleen fors zouden worden uitgebreid, maar bovendien uitgesmeerd worden over heel Vlaanderen; dit zou ons meer dan 60 jaar terugkatapulteren in de tijd.

7. De splitsing van het gerechtelijk arrondissement verloopt niet volgens het model-Vandenberghe (een Vlaamse rechtbank voor BHV, een Franstalige rechtbank voor het tweetalige Brussel). Franstaligen uit Halle-Vilvoorde krijgen voorrechten, zowel in de faciliteitengemeenten als daarbuiten.

8. De Brusselse Vlamingen betalen een uiterst zware prijs: zij worden politiek goeddeels geliquideerd in Brussel, zeker voor de Kamerverkiezingen. Er komt immers geen lijstverbinding met de lijsten uit Vlaams-Brabant, zoals voorzien was in de Vlaamse splitsingsvoorstellen. Evenmin komt er een poolvorming voor de Vlaamse stemmen zoals bij de Brusselse gewestverkiezingen noch een gewaarborgde vertegenwoordiging. Bovendien wordt het aantal Franstalige stemmen kunstmatig en fors opgedreven door de faciliteitenregeling. De kiesdrempel van 5% zonder poolvorming betekent dat een stem voor een Vlaamse partij per definitie een verloren stem is. Waar men op electoraal vlak de Franstaligen in de faciliteitengemeenten tot en met verwent, worden de Vlamingen in hun eigen hoofdstad helemaal miskend.

9. Door de toelating van tweetalige lijsten voor de gewestraadsverkiezingen, worden alle evenwichten in Brussel doorbroken. Voortaan zullen het de Franstalige partijen zijn die zullen beslissen welke Vlamingen parlementslid en minister mogen worden en welke niet. Het laatste beetje autonomie waarover de Vlamingen in Brussel beschikken, wordt hiermee onderuit gehaald.

10. De voornemens voor een betere tweetaligheid in Brussel zijn oogverblinding: de verplichte tweetaligheid voor aangestelden van de lokale besturen (met inbegrip van OCMW’s, politie, ziekenhuizen, …) wordt afgeschaft. Het jarenlang illegaal omzeilen van de taalwetgeving door de Franstalige lokale bewindslui wordt met klinkende munt gehonoreerd. Bovendien zal het zogenaamde werkvolume zwaarder doorwegen, zodat er veel minder Nederlandstaligen benoemd zullen worden in Brussel.

Bovenop al deze compensaties krijgen de Franstalige partijen hun lang verhoopte blanco cheque voor Brussel van maar liefst 461 miljoen euro per jaar. Gelet op de belastingopbrengsten vandaag en de extra lasten die vooral de Vlamingen zullen treffen, is het overduidelijk wie dit buitensporig cadeau zal moeten ophoesten.

Kortom, de Vlamingen in de Vlaamse Rand en Brussel zijn meer dan ooit het kind van de rekening. Wie hier durft spreken van een propere splitsing, bedriegt de bevolking.

Senator Bart Laeremans
Vlaams Volksvertegenwoordiger Joris Van Hauthem