HALLE - Familie van gesneuvelde Duitse soldaat bezocht Hondzocht

Ingezonden foto

Op 3 september 1944, rolden rond 17 uur de tanks van de Welsh Guards Vlaanderen binnen in Hondzocht , een gehucht van Lembeek om Halle te bevrijden. Een groep vluchtende Duitsers in de Bellingenstraat botsten op de Welsh Guards die via de Edingensesteenweg naar Halle doorstootten. Bij het gevecht verloren drie Duitsers het leven.

Er werd heftig geschoten en een vrachtwagen kreeg een voltreffer. Vervolgens vielen de Britten de Duitsers vanuit de velden in de rug aan. Drie Duitsers sneuvelden tijdens de gevechten. Het betrof Rudolf Kirchhausen, Heinz Kuntze en Martin Hillig. De gesneuvelden werden op tanks meegevoerd en langs de steenweg achtergelaten.

Op 21 juni 2015 deed Europarlementslid Mark Demesmaeker, in naam van de Werkgroep Oud Halle", een oproep aan de Britse pers om de familieleden van de 105 Britse soldaten uit WOI en WOII , begraven op het Common Wealth cemetary van Halle, terug te vinden. Met het afsluiten van de plechtigheden in 2018, rond WOI , zouden deze dan uitgenodigd worden in Halle voor een bedankingsplechtigheid.

Ondertussen zat Mevr. Specht van de Werkgroep "Oud Halle" niet stil. Zij startte haar zoektocht naar de drie Duitse soldaten die op 3 september 1944 sneuvelden in een gevecht met de oprukkende Britten. Drie Duitsers vonden de dood : Rudolf Kirchhausen (35 jaar) , Heinz Kuntze en Martin Hillig. Op 11 september 2011 werd een gedenkplaat onthuld op de hoek Bellingenstraat en Edingensesteenweg : "De Vrede van Hondzocht ". Hierop staan de namen van Francine Leroux (burgermeisje die dan ook sneuvelde) en de drie Duitse gesneuvelden en dit als teken van verzoening.

GEVONDEN
Na een lange speurtocht in Duitsland vond Mevr Specht de familie Kirchhausen. Kichhausen is een naam die minder voorkomt in Duitsland. De familie is woonachtig in Krefeld nabij Dusseldorf.

Rolf Kirchhausen was heel gelukkig toen hij hoorde dat zijn vader herdacht werd op de eiken herinneringsplaat "De Vrede van Hondzocht" , op de hoek Bellingenstraat/Edingensesteenweg in Lembeek.

Op 11 september 2011 werd de herdenkingsplaat onthuld door de Britse Ambassadeur Brenton en de Gouverneur van Vlaams-Brabant Lode Dewitte.

Er werd een afspraak vastgelegd met de familie Kirchhausen op 25 augustus 2015 aan de molen van Hondzocht.

De Oudstrijders van Lembeek hadden bloemen voorzien en deze werden door Rolf Kirchhausen (77) en zijn zus (74) neergelegd.,

TER RIJST

Zij wisten indertijd langs een Duitse non, werkzaam in het H.Hart , dat er drie Duitse soldaten gesneuveld waren op 3 september 1944 en begraven lagen op het kerkhof van Lembeek. Deze non nam contact op met burgemeester Artur Pues. Deze schreef in 1946 naar de weduwe van Rudolf Kirchhausen. In de periode na de oorlog was het echter moeilijk reizen. Het naoorlogse Duitsland was één chaos.

Later werden de drie gesneuvelde soldaten overgebracht naar de centrale begraafplaats van Lommel.

De familie bracht verschillende bezoeken aan het graf van hun vader. Van het gevecht in Hondzocht was hun niets bekend. Het was dan ook een grote verrassing toen zij het telefoontje uit België kregen.

Na een lunch in restaurant De Molen werd het gezelschap vervoegd door Edgard Cuisenaire en zijn echtgenote. Edgard (nu 84) was toen 13 jaar en heeft het hele drama beleefd van op de boerderij van zijn grootvader.

Volgens hem waren de vluchtende Duitsers afkomstig van het kasteel "Ter Rijst" ( Pepingen ). Hier had opperbevelhebber van Falkenhausen het kasteel , dat als hoofdkwartier diende, reeds verlaten richting Brussel. De Duitsers, die hier gekazerneerd waren, bestonden vooral uit administratief personeel. Rudolf Kirchausen was maar op het recent opgeroepen als soldaat omdat hij leed aan gewrichtsreuma en dus geen militaire dienst deed.

Edgard Cuisenaire zag op 3 september 1944 de Engelse tanks aanrijden vanuit Saintes op de Edingense steenweg. De eerste tank was reeds aan de hoeve Yserbyt, toen de achterhoede, ter hoogte van de rotonde van Saintes, de colonne Duitse vrachtwagens zag aanrijden op de Bellingenstraat richting Hondzocht.

De Britse commandant gaf onmiddellijk het bevel tot aanvallen. een eerste schot vanaf de hoeve Cuisenaire kwam op 20 m van de Duitse vrachtwagen terecht . De tweede was een voltreffer. De Duitse soldaten vluchtten in alle richtingen . De Engelse tanks namen hen echter in de tang. Onder het mitrailleurvuur van de Welsh Guards werden er dan drie Duitsers gedood of gewond. Op een archieffoto ziet men dan dat twee lichamen teruggebracht werden op de Cromwell tank. De derde Duitser was een zeer jonge soldaat die in de buik geraakt werd. Hij vluchtte het veld in waar hij een lange doodstrijd leed tussen de mesthopen. Edgard hoorde hem altijd op zijn mama roepen. Zij durfden hem echter niet ter hulp gaan omdat hij gewapend was en zij vreesden voor hun leven.

De Welsh Guards hadden ondertussen de gevangengenomen soldaten overgedragen aan de plaatselijke weerstand die ze opsloot in de schuur van Deleener. De tankcolonne zette haar weg verder om Halle en Brussel diezelfde dag te bevrijden, samen met de Brigade Piron. Zo was Hondzocht het eerste Vlaamse dorpje dat bevrijd werd door de Britten.