Is elke domiciliecontrole een taak voor de politie

Omdat huurders vaak het eerste slachtoffer zijn van de mindere kwaliteit van een woning of appartement, komt Vlaams Parlementslid Jeroen Tiebout (N-VA) met een opmerkelijk voorstel. Selecteer de woonstcontroles op basis van ‘het verhuren versus het aankopen van een woning’ en ‘de juridische historiek van de huurder’ en laat die controle ook uitvoeren door andere gemachtigden dan de lokale politie.

“Ik ben voorstander van kwaliteitsvol wonen. Ook op de huurmarkt. En om dat te garanderen, moet er ook effectief gecontroleerd worden. Een huurder heeft, in tegenstelling tot een eigenaar, geen voordeel bij het investeren in woonkwaliteit. Een wijkagent heeft al zoveel werk, dat de kwaliteitscontrole van een woning of appartement er al eens bij inschiet. Door op voorhand te bepalen wie ze zelf controleren en wie door een gemeentelijke toezichter bezocht wordt, maken we daar komaf mee. Extra meegenomen is de tijd die vrijkomt voor andere politietaken.” aldus Tiebout.

In de loop van 2022 werden er afgerond 319.000 interne of binnenlandse immigraties geteld in het Vlaamse Gewest. Het gaat om verhuisbewegingen vanuit eender welke Belgische (dus ook Vlaamse) gemeente naar een (andere) gemeente in het Vlaamse Gewest. Elkeen van die verhuisbewegingen zorgt ervoor dat een woonstcontrole noodzakelijk is. Tijdens die woonstcontrole stelt men niet alleen vast of iemand effectief woont op het opgegeven adres, maar ook of de levensomstandigheden voldoende zijn. In theorie zou nagegaan kunnen worden of het gebouw structureel stabiel is, veilig is op vlak van elektriciteit, gas, verwarming, trappen, verluchting, drinkbaar water, sanitair, … en of het groot genoeg is voor de toekomstige bewoners. “Dat controleren is een haast onmogelijke opdracht voor de lokale politie. Dus ging ik op zoek naar waardige alternatieven.” vertelt Vlaams Parlementslid Jeroen Tiebout (N-VA) uit Sint-Pieters-Leeuw .

Tiebout ging na hoe de wetgeving over het bevolkingsregister juist in elkaar stak en kwam daar tot een opmerkelijke vaststelling. Die wet op het bevolkingsregister stelt namelijk dat ook een bevoegde medewerker van het lokale gemeentebestuur deze taak mag uitvoeren. “Een onverhoopte meevaller wat mij betreft” zegt Tiebout. “Het stelt namelijk in staat om een onderscheid te maken in die 319.000 huisbezoeken op jaarbasis.”

Door een onderscheid te maken tussen wie een woning koopt en wie een woning huurt, zorg je al voor een eerste onderverdeling. Je kan aannemen dat iemand die een woning koopt, de betrachting heeft om de woonkwaliteit te verhogen en daar (relatief) lang te wonen. Maar iemand die een woning of appartement moet huren, is afhankelijk van de verhuurder en kan zelf weinig structureel veranderen aan de woningkwaliteit. Een tweede onderscheid kan dan gemaakt worden op basis van de juridische achtergrond van de toekomstige inwoner.

Op basis daarvan, kan je prima verdelen wie welke inwoners gaat bezoeken. De risicovollere door de lokale politie en de minder risicovolle door de gemeentelijke medewerkers. Als die laatste vaststellen dat er iets niet pluis is, kan ze alsnog de lokale politie verwittigen om een extra controle uit te voeren.

“Een win-win wat mij betreft. Zowel op vlak van woningkwaliteit als op het vlak van extra tijd voor andere politietaken” zegt Tiebout. “De lokale politie kan zich richten op diegene die opgevolgd moeten worden. De anderen krijgen een bezoek van de lokale gemeentelijk medewerker die meer aandacht heeft voor de woningkwaliteit. Het mooie is, dat daarvoor geen aanpassing aan de wetgeving noodzakelijk is. Het kan, voor de gemeentebesturen die dat willen, vandaag al.”