HERNE – Een verrassende lezing over het reilen en zeilen in de koers

HERNE – Een verrassende lezing over het reilen en zeilen in de koers - Michel Wuyts en Geert Vandenbon - © Deschuyffeleer

HERNE – Een verrassende lezing over het reilen en zeilen in de koers - Michel Wuyts en Geert Vandenbon - © Deschuyffeleer

HERNE – Een verrassende lezing over het reilen en zeilen in de koers - Michel Wuyts en Geert Vandenbon - © Deschuyffeleer

HERNE – Een verrassende lezing over het reilen en zeilen in de koers - Michel Wuyts en Geert Vandenbon - © Deschuyffeleer

Na de lezingen van Nic Balthazar over de klimaatcrisis en die over de Mercy Ships en hun liefdadigheidswerk in Afrika waren het thans Michel Wuyts en Geert Vandenbon die in het gemeenschapscentrum in St-Pieters-Kapelle de aanwezigen trakteerden op een avondje koersweetjes zoals ze zelden aan bod komen. Het werd dan ook een originele vertoning met een hoog kleinkunstgehalte. Onder het talrijk opgekomen publiek waren dan ook vertegenwoordigers van alle wielerclubs en –organisaties uit de gemeente terug te vinden.

Michel Wuyts en Geert vandenbon

Michel Wuyts (°1956) is het gezicht en de stem van het wielrennen op de nationale TV-zender. Wielerjournalistiek is zonder meer een passie die zijn doen en laten overheerst. In 1993 kwam hij in dienst van de VRT en ontpopte hij zich mettertijd tot koersman par excellence. Als geen ander weet hij het evenwicht te vinden tussen journalist, commentator en supporter zijn. Zo worden hem ontelbare quotes in de mond gelegd. Eén van zijn legendarische uitspraken blijft evenwel 'Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?' bij de wereldkampioenszege van Tom Boonen in 2005.

Ook een icoon in de wielersport is Geert Vandenbon (°1957). Naast Ronde van Vlaanderen-specialist en medeoprichter van het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde is hij ook een getalenteerd gitarist-singer-songwriter. De gespreksavond was dan ook een aaneenrijging van zowel woord als zang en muziek. Beide getuigden van veel smaak en een nauwe betrokkenheid met alles wat er reilt en zeilt in, rond, op en onder de koers.

Spraakmakende items

Zowel Michel al Geert fietsten door de hoofden van grote rennerskarakters. Een eerste eerbetoon was weggelegd voor maître Jacques. Op een subtiele manier bracht Wuyts de ganse loopbaan van de vijfvoudige ronde van Frankrijk-winnaar Jacques Anquetil in de schijnwerpers. Zo werd niet alleen stil gestaan bij zijn dualiteit met eeuwige tweede Raymond Poulidor maar werden ook de minder fraaie kantjes in zijn leven in zijn Chateau d’Olonne niet geschuwd.

Een tweede item ging van start met het wereldkampioenschap in 1993 in Oslo met als hoofdacteurs Lance Armstrong, Miguel Indurain, Johan Museeuw en Andrei Tchmil. Met hoogvliegers als ‘Museeuw op vrouwenfiets’ en ‘Andrei Tchmil wordt Belg’ en met tussenin verhalen over het hoe en het waarom een Rus na ook de Moldavische en de Oekraïense nationaliteit uiteindelijk Belg werd en over hoe ploegleider Jef Braeckevelt, de regering Leterme en president Poetin een belangrijke rol speelden in het fantastisch verhaal Tchmil.

Een gevoelig item dat ook de oren deed spitsen is de organisatie van de Ronde van Vlaanderen en van wat beschreven wordt als ‘Vlaanderens mooiste’ zowel in haar oorspronkelijke als in haar hedendaagse uitgave. Als het aan Vandenbon had gelegen dan was de ronde grotendeels gebleven zoals zij was. “In de plaats van rondjes te rijden rond Oudenaarde had ik het meer voor het heuvelachtig landschap waarbij de Congoberg beslist ook een hoofdrol had kunnen spelen”.

De gouden olympische medaille

En dan was er de zomer van 2016. Een sportzomer met als toemaatje én een Europees kampioenscahp voetbal én de Olympische Spelen. Michel Wuyts: “We hadden het niet durven dromen, maar Greg Van Avermaet heeft ons wielergek België toen in het Braziliaanse Rio de Janeiro naar de zevende hemel gekatapulteerd met een gouden medaille. Het werd een fantastische koers, met voortdurend wisselende scenario's. Het gebeurt immers niet elke dag dat een Belg op de Olympische Spelen op het hoogste schavotje mag staan te schitteren. Het was overigens van in 1952 geleden dat landgenoot André Noyelle eveneens goud veroverde in de wegrit”. Voor de ‘rechtstreekse’ verslaggeving’, zeg maar vanuit de kelder van het VRT-gebouw tekenden toen zoals gebruikelijk Michel Wuyts en co-commentator José De Cauwer. “Om 7 uur TV aaneen te praten moet je als commentator rijkelijk voorzien zijn van niet alleen een aanzienlijke parate kennis maar ook kunnen gebruik maken van een hoge dosis improvisatie waarbij ‘gelul’ dan ook nooit ver weg is”.

Na de lezing werd nog gezellig bijgepraat en/of genoten van een welgekomen drankje.