VOLLEZELE - Veerle heeft een spier-zenuwziekte maar opgeven staat niet in haar woordenboek
Het was een gewone dag in 2014 toen het noodlot bij Veerle toesloeg. "Ik ging die dag gewoon werken en toen ik na het werk thuis kwam, was het moeilijk om mijn aardappelen te schillen. Ik dacht ik zal wel moe zijn en ging gewoon slapen. De dag erna was ik bijna volledig verlamd, alleen mijn hoofd en mijn bovenste buikspieren kon ik nog gebruiken. " De realiteit was hard, Veerle had eerst het Guillain Barré, nadien werd het chronisch en werd het CIDP. Maar Veerle vocht terug want in een hoekje kruipen was niets voor deze moedige vrouw. Vandaag kan ze zelfs met behulp van voetheffers kleine afstanden stappen met een rollator. Voor verre afstanden gebruikt ze een rolstoel, want ze heeft zogoed als geen gevoel meer in haar voeten. Schrijven is vandaag nog steeds niet evident voor Veerle, want ze heeft geen kracht in haar vingers, maar een penseel vasthouden dat kan ze wel en dus begon ze te schilderen, wat haar een fantastisch gelukkig gevoel gaf. "Op het moment dat ik aan het schilderen ben heb ik terug een vrij gevoel van wat ik nog kan, maar als ik een tube verf moet openen, word ik terug geconfronteerd met mijn beperking." Gelukkig kan Veerle rekenen op goede buren en dat 24 uur op 24 uur. "Ook als je iets heel erg meemaakt in je leven, je mag nooit opgeven, blijf creatief en sta positief in het leven", besluit Veerle Minner. En dus stelde Veerle haar schilderijen tentoon in het Baljuwhuis en heel wat mensen kwamen haar gelukwensen.
