Ne mobliez mie - Oefeningen in zelfbehoud - filmische expo vanaf 1 juli in het Kasteel van GAASBEEK
Vanaf 1 juli t.e.m. 5 november loopt in het Kasteel van Gaasbeek een filmische expo rond de markiezin en ons welzijn. Je wandelt doorheen het gerestaureerde kasteel en in verschillende zalen wordt je uitgenodigd om de verrassende films te bijken.
Aan het einde van de negentiende eeuw erft markiezin Arconati Visconti, geboren Marie Peyrat, het Kasteel van Gaasbeek. Haar huwelijk met de steenrijke Giammartino bombardeert het eenvoudige burgermeisje tot adellijke vrouw. Na het vroegtijdige overlijden van haar man spaart zij kosten noch moeite om het kasteel grondig om te bouwen tot droomburcht. Ze richt het in als een neorenaissancistisch sprookjeskasteel. In dit radicale anachronisme lijkt de markiezin thuis te komen in een tijd die ze onmogelijk van dichtbij beleefd kon hebben.
Honderd jaar geleden stierf deze melancholische markiezin. Voor haar dood schonk zij het kasteel aan de Belgische staat en het grootste deel van de inboedel aan Parijse musea zoals het Louvre en het Musée des Arts Décoratifs. Een bijzondere reeks glasplaten kwam dan weer terecht in Musée d’Orsay. Op deze foto’s poseert de markiezin, verkleed als middeleeuwse page, in haar kasteel. Schijnbaar achteloos, lezend of dromend bij het raam, maar onmiskenbaar in scène gezet.
Deze fotoreeks inspireerde FC Bergman tot de creatie van een aantal korte films die zich in en rond het kasteel afspelen. Residu’s van deze filmsets blijven her en der achter en treden in dialoog met hun omgeving. Samen met de filmprojecties nemen ze je mee in een meditatie rond een niet nader genoemde vrouw die zich, net als de markiezin, bekwaamt in gedaanteverwisselingen. Zo spint ze een web van alternatieve identiteiten rond zich heen. Wil ze zichzelf verliezen? Of probeert ze zich net van haar bestaan te verzekeren?
We zijn theatercollectief FC Bergman en Toneelhuis erg erkentelijk voor de kruisbestuiving tussen onze beide werelden en voor hun blik op de markiezin en ons menszijn. De filmische expo bruist van poëzie en esthetiek, opent onze geest en doet aanspraak op onze verbeelding. Dankzij dit soort projecten ontmoeten het rijke (kasteel)verleden en het heden elkaar in een innige omhelzing die je kan voelen tot in je kloppende hart. ​- Isabel Lowyck, directeur van het Kasteel van Gaasbeek
