HERNE / REGIO - Afscheid van priester Theo Vansnick

De eredienst werd voorgegaan door pastoor Kris Meskens en gecelebreerd in het bijzijn van een 12-tal priesters waaronder monseigneur Jan De Bie, hulpbisschop voor het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen, Raymond Decoster, deken van Halle en Lennik en de parochiepriesters Hans Decancq van Borchtlombeek, Georges Verhaeghe van St-Pieters-Kapelle, Piet Crispeels en Jacques Langhendries van Gooik en Guido Debree van Pepingen - Foto's © Deschuyffeleer

Begrafenis pastoor Theo Vansnick - © Deschuyffeleer

Begrafenis Theo Vansnick - © Deschuyffeleer

Begrafenis priester Theo Vansnick - © Deschuyffeleer

Nagenoeg 500 vrienden en kennissen, waaronder staatssecretaris Etienne Schouppe, woonden in de St-Niklaaskerk in Herfelingen de begrafenisplechtigheid bij van pastoor Theo Vansnick. De eredienst werd voorgegaan door pastoor Kris Meskens en gecelebreerd in het bijzijn van een 12-tal priesters waaronder monseigneur Jan De Bie, hulpbisschop voor het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen, Raymond Decoster, deken van Halle en Lennik en de parochiepriesters Hans Decancq van Borchtlombeek, Georges Verhaeghe van St-Pieters-Kapelle, Piet Crispeels en Jacques Langhendries van Gooik en Guido Debree van Pepingen.

In zijn homilie gaf pastoor Kris Meskens aan dat dit noch een moment van afrekening, noch een verheerlijking mocht zijn doch wel een dankbare terugblik op wat was geweest. Hij deelde het leven van de overledene dan ook op in de 4 jaargetijden. Zo zag hij de lente als symbool voor het ontluiken van het leven van Theo in Herfelingen. Zijn wieg stond er in een gezin waaruit 3 bakkers voortkwamen die zorgden voor het dagelijks brood. Ook Theo zorgde voor het dagelijks brood zij het dan meer figuurlijk. Toen hij in 1953 priester werd en zijn eerste mis in Herfelingen opdroeg werd het een heus dorpsfeest. Gans het dorp was toen uitermate fier want Theo was één van hen. Tijdens Theo’s zomer was hij eerst leraar godsdienst en Frans aan het OLV-college in Halle om nadien vicaris, secretaris, pastoor en kapelaan in verschillende dekenijen en parochies te zijn om in 1968 uiteindelijk dorpsherder te worden in Borchtlombeek en Kattem.

De herfst van zijn leven werd getekend door afscheid nemen. Theo had al die zomerjaren geen werk geschuwd. Zelfs handenarbeid voor het welzijn van zijn verenigingen, scholen of kerk was hem niet te veel. Ook voor Theo was afscheid nemen een beetje verliezen. Na zijn taak als parochiepriester keerde Theo terug naar zijn geboortedorp Herfelingen. Hier kon hij gelukkig terugvallen op zijn familie die hem in de winter van zijn leven met meer dan gewone genegenheid omringde en opving. Zijn zus Adeline werd hiervoor dan ook bedacht met een warm applaus voor haar onverdroten inzet.

Niettegenstaande zijn leeftijd bleef de overledene ook tijdens zijn laatste levensjaren in hart en ziel de zielenherder die hij steeds geweest is. Zo droeg hij nog 4 jaar dagdagelijks de mis op in het Dominicanessenklooster. Christine Van den Bogaerde getuigde namens de Dominicanessengemeenschap dat hij er als priester en als toeverlaat steeds een graag geziene gast was.

Pastoor Meskens gaf ook aan dat collega Vansnick “een belezen man was en een aandachtige toehoorder met een eigen mening. Zijn homilieën waren van eigen makelij en vertaalden dan ook steeds een eigen visie en een eigen boodschap”.

Namens de parochiegemeenschap van Borchtlombeek en Kattem betuigde ook Betty Rodts haar medeleven aan de familie en gaf hun overleden dorpsherder een welgemeende dank-u-wel mee voor zijn vele jaren van onverdroten inzet.