HERNE – Kerkhof Kokejane steekt in een nieuw kleedje

C21

HERNE – Kerkhof Kokejane steekt in een nieuw kleedje

Einde_werken_kerkhof_kokejane__4_
HERNE – Kerkhof Kokejane in een nieuw kleedje - © Deschuyffeleer
 
Einde_werken_kerkhof_kokejane__2_
HERNE – Kerkhof Kokejane in een nieuw kleedje - Maurits van Liedekerke - © Deschuyffeleer
 
Einde_werken_kerkhof_kokejane__3_
HERNE – Kerkhof Kokejane in een nieuw kleedje - met o.m. schepen Marie-Louise Devrieze en Lies Debodt - © Deschuyffeleer
 
Einde_werken_kerkhof_kokejane__5_
HERNE – Kerkhof Kokejane in een nieuw kleedje - © Deschuyffeleer
 
Einde_werken_kerkhof_kokejane__6_
HERNE – Kerkhof Kokejane in een nieuw kleedje - © Deschuyffeleer
 
Einde_werken_kerkhof_kokejane__7_
HERNE – Kerkhof Kokejane in een nieuw kleedje - © Deschuyffeleer
 
Vroeger_1
HERNE – Kerkhof Kokejane 'VROEGER' - © Deschuyffeleer
 
Nu_einde_werken_kerkhof_kokejane__8_
HERNE – Kerkhof Kokejane 'NU' - © Deschuyffeleer
 

De ontruimingswerken op het kerkhof van Kokejane zijn achter de rug. Nagenoeg 150 graven werden er ontruimd en er vonden eveneens 14 herbegravingen plaats. De stoffelijke resten uit de ontruimde graven werden samengebracht in een ossuarium of knekelgraf. Een gedenkplaat met hun namen en een toepasselijk gedicht van ereburger Maurits van Liedekerke verlenen ook hen toch een blijvende herinnering.

Gedeeltelijke ontruiming
Ondanks het teruglopen van het aantal begravingen maakte de tand des tijds dat er mettertijd op het kerkhof van Kokejane ook een tekort aan beschikbare begraafplaatsen dreigde te ontstaan. Bij gebrek aan uitbreidingsmogelijkheden besliste het gemeentebestuur dan ook al in 2015 het kerkhof gedeeltelijk te ontruimen. Daarvoor kwamen vooral de oude graven waarvoor indertijd geen concessie werd aangevraagd en waarvan de wettelijke verplichte grafrust van 10 jaar inmiddels ruimschoots overschreden was in aanmerking.
De eerste begraving dateerde van 1902. Het was de toenmalige pastoor Eduard Vanderschueren die er toen met eigen middelen zorgde voor de eerste parochiekerk en een pastorie. Daarnaast werd op de overtollige grond een klein kerkhof ingericht. De eerste kerk werd in 1967 vervangen door een nieuwe, praktisch ingerichte en bijzonder aantrekkelijke versie.
Gedurende meer dan een jaar kregen de nabestaanden en eventuele andere belanghebbenden de tijd om te beslissen of ze alsnog toch nog een concessie voor hun overledenen wilden aangaan. Tevens werd de mogelijkheid geboden persoonlijke en waardevolle voorwerpen van het grafmonument te verwijderen. In het geval dat er toch geöpteerd werd voor het aangaan van een concessie voorzag het gemeentebestuur een herbegraving naar een perceel voorzien voor graven met concessie. Dit bleek uiteindelijk het geval voor 14 graven. Elke herbegraving werd onder bevoegd toezicht uitgevoerd. De kosten van de concessie en van de overplaatsing vielen wel ten laste van de nabestaanden.  
De grote werken werden uitgevoerd door de gespecialiseerde firma A.A.G. Nys uit Dessel. De gemeentelijke technische dienst, onder de leiding van coördinator Raf Tiels, zorgde voor de afwerking van het knekelgraf en voor  het opfrissen van het hernieuwde kerkhof. Voor de bestrijding van het onkruid onder de vorm van alternatief onkruidbeheer werd een beroep gedaan op tuinaannemer Tim Vanderlinden uit de Grotestraat.


Gedicht: Begraafplaats - Maurits van Liedekerke

Wat graag zouden wij willen dat zij slapen,

Om straks te ontwaken en weer onder ons te zijn:

Koffie zetten, de krant lezen, met de duiven spelen

en zo. Maar doden zijn dood, wij hebben ze afgestaan

aan de aarde en wind. Zij liggen zij aan zij: kind, jong,

oud, stokoud, te jong, te vroeg, allemaal te.

 

Niemand ontkomt eraan en gaat – ‘t zij vroeg of laat –

Zijn weg van boreling tot sterveling.

Weet je, ik wandel wel eens langs de zerkenrijen,

spel de namen, tel de jaren, kijk foto’s, ex voto’s ….

En hoor, overmand door weemoed, hoe stilte over

dit tranendal mateloos milde melodieën strooit.

 

Hier liggen is lang zo kwaad niet en licht bij

’t buitengaan mijn hoed. ‘Dag mevrouw, dag meneer,

van de doden niets dan goed! En keer ik weer,

denkend aan wie ik ooit begroef, dan welt de vraag:

Wie plengt een traan, wie werpt een kus de dag

waarop ik zelf languit onder de zoden moet?

 

Delen op FacebookDelen op TwitterDelen op GoogleDelen op DeliciousDelen op DiggDelen op StumbleuponEmail ditMeer...
 
26 okt 2018
Godelieve Deschuyffeleer
© Deschuyffeleer
 
 
 
Terug
 

Meer Nieuws

Commerciële partners, advertenties en vacatures
Marc Colpaert | 04 mei 2024

archief