GALMAARDEN - Helena zag de noodlanding 65 jaar geleden

Helena en Georges bij de hoeve waar de vlieger een noodlanding maakte. - Foto Marc Colpaert

In de omgeving kan men nog steeds stukken van het vliegtuig aantreffen. - Foto Marc Colpaert

Op 6 februari zal het exact 65 jaar geleden zijn dat een Amerikaans gevechtsvliegtuig een noodlanding maakte in Galmaarden. Er zullen die dag twee gedenkplaten onthuld worden in de Tasseniersstraat, waar het vliegtuig neerkwam en er is een tentoonstelling in het Baljuwhuis in Galmaarden. De toen 10 jarige Helena De Boeck was één van de weinige mensen die het vliegtuig hebben zien landen.

Op 6 februari 1945 probeerde piloot Ernest Haygeman zijn crew en zijn vliegtuig, een B-17-G-Flying Fortress, naar de militaire luchthaven van Melsbroek te loodsen. Het vliegtuig kwam net terug van een missie in Duitsland en probeerde oorspronkelijk om Engeland te bereiken, maar er was veel te weinig brandstof in de tank. Uiteindelijk bleek ook Melsbroek te ver en moest de piloot een noodlanding maken naast de huidige Tasseniersstraat in Galmaarden. Die dag kwam Helena De Boeck terug uit school en liep in de Tasseniersstraat naar huis, toen ze plots boven de bomen een groot vliegtuig zag aankomen. “ Ik dacht eerst, dat vliegtuig zal op ons huis neerstorten”, vertelde Helena. Maar gelukkig voor haar en haar familie landde het vliegtuig op zijn buik in de weiden enkele tientallen meters verder. Toen het vliegtuig op zijn buik over de velden schoof was dit gehuld in een wolk van stof, later zou blijken dat dit stof het omhoog vliegen van mest was, dat door de boeren op hoopjes op het land werd gevoerd. “ Mijn ouders hadden ook de klap gehoord en renden naar buiten. De piloot en zijn manschappen, ze waren in totaal met negen personen, werden nog dezelfde dag door een grote vrachtwagen opgehaald”, herinnert Helena zich nog. Nadien kwamen er negen soldaten om het vliegtuig - dat bijna geen averij had opgelopen - te bewaken. “ Op de eerste avond dat die Engelse en Canadese soldaten daar waren, werden er frieten gebakken”, weet Helena nog. “ Ik kreeg een beetje frieten in een ‘gamel’(eetbakje) van het leger. Ik wist natuurlijk niet hoe men dit moest gebruiken en voor ik het wist lagen de frieten op de grond. Geen probleem voor de soldaten die mij dadelijk andere brachten”, lachte Helena. Gedurende zeven weken trokken soldaten de wacht op aan het vliegtuig. “ Ik leerde die jongens goed kennen, zo was er Ron een Engelsman die verzot was op eieren. Wij gaven hem dan enkele eieren en kregen dan in ruil meestal chocolade of iets anders. Mijn ouders kregen tot in 1986 ieder jaar met Kerstmis een kaartje van Ron”.

Nadat de soldaten alle vitale delen zoals de motoren hadden verwijderd uit het toestel konden de mensen zelf brokstukken van het vliegtuig gaan halen. Vandaag kan men nog steeds in de Tassenierstraat enkele stukken metaal van de vleugels aantreffen langs de straatkant, deze doen nog steeds dienst als poort en dit na 65 jaar!. Op zaterdag 6 februari vanaf 14.30 uur zal de gemeente Galmaarden in de Tasseniersstraat twee gedenkplaten onthullen ter nagedachtenis van dit voorval. Tevens is er in het Baljuwhuis een tentoonstelling van originele materialen en voertuigen uit de Tweede Wereldoorlog, met dank aan The White Star Division.