HALLE - Van Zusters naar Begijnen: een historische stap

C21

HALLE - Van Zusters naar Begijnen: een historische stap

42793531_899177593619571_6523125883111211008_n
 
42617466_899177526952911_2681384779093377024_n
 

Een heel onverwacht bericht op de Facebookpagina van de Sacramentinen in Halle, en een emotionele toespraak van Zuster Angela in de zondagsmis: de zusters Sacramentinen veranderen van slotzusters naar begijnen.

 

In de geschiedenis was het eerder omgekeerd, maar dit is niet zomaar een nieuwtje, want toen in 2010 het laatste begijntje overleed dacht iedereen dat het tijdperk van de begijnen na 700 jaar ten einde was. Niet dus, want de Sacramentinen gaan deze aloude traditie opnemen en doen herleven.

 

De zusters kwamen in Halle aan nadat ze 117 jaar geleden uit Frankrijk gevlucht waren. Daar was een antireligieuze wet aangenomen die alle slotkloosters verplichtte om de deuren te sluiten.

 

Begijnen zijn niet hetzelfde als zusters, maar ze worden ook 'zuster' genoemd. De belangrijkste verschilpunten zijn dat begijnen geen geloften(armoede, gehoorzaamheid, kuisheid) afleggen, maar wel beloften. Ze doen dit enkel tijdelijk, en dus niet voor eeuwig, voor de tijd dat ze op het Hof wonen. Daar beloven ze wel gehoorzaamheid en kuisheid, maar enkel voor de tijd dat ze daar wonen. Een begijn legt ook geen belofte van armoede af, en moet in eigen levensonderhoud voorzien.

 

Misschien is dit inderdaad een moderne vorm van religieus leven, een soort tussenvorm, die voor hedendaagse vrouwen meer bereikbaar is. Zuster Angela bevestigt dat ze al in stilte gestart zijn, maar dat er de komende maanden nog veel werk op de plank ligt. Uiterlijk zullen we de eerste tijd niet veel verandering zien, maar beetje per beetje zal er wel een andere stempel zijn.

 

Op dit moment zijn er drie zusters in het klooster (excuses: begijnhof!) maar er zouden al contacten zijn met andere geïnteresseerden. En ja, ze blijven hosties bakken en het strijkatelier blijft open, we mogen ze nog Sacramentinen noemen en vragen (al dan niet met eieren erbij) om te bidden (ook voor goed weer).

 

We geven nog de verklaring van de Sacramentinen mee die ze publiek maakten :

 

Mededeling van de Zusters Sacramentinen van Halle :

 

Ons klooster heeft een moeilijke periode achter de rug.
Sinds een paar jaar verschijnen er documenten uit het Vaticaan die de lat voor het kloosterleven zo hoog leggen, dat (bijna) geen enkel slotklooster in België aan die voorwaarden kan voldoen. Ook maken we het mee dat men probeert ons kloosterpatrimonium aan te slaan. We hebben ons hier met hand en tand tegen verzet.

 

Het heeft ons doen nadenken over onze plaats in de Kerk en ook hier in Halle.

We leven al 117 jaar hier tussen de mensen, nadat we uit Frankrijk gevlucht waren omdat men ons kloosterpatrimonium wilde aanslaan. De geschiedenis herhaalt zich ... . 
Kloosters waar vooral gebeden werd moesten dicht. Voor ‘de wereld’ zijn ze van geen nut. Het klinkt ons opnieuw bekend in de oren. Pakt uw boel op en vertrek … . Dat hebben wij ook letterlijk gehoord de voorbije weken : we moesten het klooster sluiten en vertrekken. En dat willen we niet.

Het is waar dat we met een klein groepje zijn, maar toch hebben we onze plaats hier tussen de mensen. We dachten dan na : waarvoor zouden we blijven ?

Ons antwoord moesten we niet ver zoeken : we blijven voor Jezus.
Hem bereikbaar houden voor de mensen (die soms vanuit het hele land komen of telefoneren om een gebed en steun) kost ons niet veel moeite. We hebben ons hart aan Hem gegeven, en dat kan niemand ons afnemen. We willen een teken blijven en zijn van Gods Liefde.

We hebben al vele keren gehoord dat we ongehoorzame vrouwen zijn, dat we alleen maar ‘ja en amen’ moeten zeggen, maar we zijn vooral zelfbewuste vrouwen in de 21ste eeuw. Moeten we alles opgeven wat we opgebouwd hebben door de tijd heen, gewoon omdat men het ons zegt? We denken van niet.

Gewoon voortdoen wordt ons in feite onmogelijk gemaakt. 
Dus hebben we een belangrijke beslissing genomen :

We nemen een nieuwe draai en veranderen van slotzusters in begijnen.

Dat is wel een hele stap, en we moeten erbij slikken en een traan wegpinken, maar het is de enige manier om tussen de mensen te blijven wonen en een teken te zijn van Gods nabijheid en liefde. 
Aan de hemelpoort vraagt de Heer ons geen titels of diploma’s, maar open handen en een hart vol liefde. 
We doen het voor Hem. We doen het voor de mensen van Halle. Begijnen zijn strikt genomen geen zusters, maar ons biddend leven verandert niet veel. Begijnen zijn wat vrijer, de stap om bij ons te komen is minder groot, en misschien krijgen we wel geïnteresseerde vrouwen die ons nieuwe begijnenleven willen delen.

 

We vragen aan ieder van u om heel oprecht voor ons te bidden. We gaan een onbekende weg in, en doen het met een klein hartje.  Maar het is de enige weg om te kunnen blijven. Mag Onze-Lieve-Vrouw ter Engelen ons en u allen beschermen en tot bij Jezus Christus brengen.

Delen op FacebookDelen op TwitterDelen op GoogleDelen op DeliciousDelen op DiggDelen op StumbleuponEmail ditMeer...
 
10 apr 2019
Olaf Feldberg
Olaf Feldberg
 
 
 
Terug
 

Meer Nieuws

Commerciƫle partners, advertenties en vacatures
Devogeleer Emile | 23 mrt 2024

archief