HALLE - Mathilde Couturiaux vierde haar honderste verjaardag met een mini optreden van de Halse Dansmariekes
Mathilde Couturiaux werd geboren in Halle op 16/04/1921 als dochter van Joseph Couturiaux en Anna Agneesens. Zij had een broer Henri die tien jaar ouder was.
Haar vader was soldaat in de grote oorlog, werd gekwetst en revalideerde in het Brits Koninkrijk. Na de oorlog werd hij gekazerneerd in de Vlaanders en kwam pas terug naar Halle op aandringen bij onze toenmalige koning Albert I. Tijdens de oorlog werd haar moeder slachtoffer van de Spaanse griep, maar zij was een taaie en genas van deze ziekte.
Het ouderlijke huis stond en staat nog in de Beertsestraat waar zij haar jeugd doorbracht en bleef wonen tot in december 2010.
Zij liep school als kleuter in de Marmitkens school op de Zuster Bernardastraat.
Daarna vervolgde zij haar opleiding in het toenmailge “Sacre Coeur” op de afdeling “Ecole industrielle”. In de jaren 20 werd er nog steeds in het Frans les gegeven.
Na deze opleiding specialiseerde zij zich verder in snit en naad bij Callebaut.
Haar vader was tewerkgesteld bij de toenmalige IJzerenweg ( de spoorwegen ) in het station van Halle. Dit liet hen toe om samen met de trein door het ganse land reizen. Zo leerde zij Antwerpen, Luik, Oostende en andere grote steden kennen. Tijdens deze reizen gingen zij met haar vader op restaurant wat haar toe liet om de smaakpapillen te oefenen en leerde ze ook om te genieten van oesters en andere specialiteiten.
Haar moeder bleef thuis om op de diergaarde te passen.
In 1935 overleed haar vader en nam het leven een andere wending.
Na de schoolse activiteiten werkte ze als naaister in “A la Ville de Paris” in de Nieuwstraat kort tegen het Martelarenplein in Brussel.. Iedere woensdag middag tijdens de pauze ging ze met haar collega’s zwemmen in het toenmalige zwembad “ le Saint Sauveur ” op de Warmoesberg..
Tijdens de tweede wereldoorlog leerde zij Albert Leroy kennen. Ze trouwden in de winter toen de Slag om de Ardennen werd gevoerd en bleven inwonen bij haar moeder. Haar man speelde muziek in de Harmonie en voetbal bij Union Halle. Na een blessure stopte hij met voetballen. Hij maakte ook deel uit van de Musical Friends een orkest dat jaren optrad in de streek.
Zij kregen twee zonen Henri en Joseph. Door een spijtig toeval overleed hij in 1951.
Zij werd weduwe en bleef dit tot heden.
Na de dood van haar man ging zij op reis naar zee in Oostduinkerke met de dochters van haar broer en haar zonen. Ze verbleven in een huis in de duinen en trokken dan dagelijks naar het strand.
Toen haar jongens, die zongen in het koor van broeder Herman, optraden in Duitsland ging zij mee met de bus op meerdaagse reis.
Later toen haar kinderen op kamp trokken naar zee of de Ardennen ging zij hen bezoeken. Samen met haar mama trok zij naar het kampement aan de hoge blekker in Koksijde. De trein, tram of bus bracht hen ter plaatse en overnachten deden ze in Veurne op hotel.
Zij vergezelde de Vrienden van Lourdes naar het bedevaartsoord in Lourdes en trok samen met Josée de dochter van haar broer op busreis naar Nimes. Van daaruit bezochten zij Avignon, de Camargue en de Provence. Toen het restaurant van het hotel gesloten was hebben de herbergiers een lekkere Pistou gemaakt waar zij nog beide van nagenieten.
Haar grote hobby was muziek en haar lijfstuk is nog altijd “Mac The knife” gezongen door Louis Armstrong.
Via de radio luisterde zij naar alle Big Bands van die tijd. De bonte avonden waren van de partij en eenmaal TV in huis werden alle programma’s bekeken op de Franse, Nederlandse en Vlaamse zenders.
Ook denken wij terug aan de zondagavond filmvertoningen die door Pater Pax in de kleine zaal van het klooster werden gedraaid tijdens de wintermaanden en waar zij een trouwe fan van was.
De vele turndemonstraties van de Sint Martinus turngilde en de concerten van de Sint Martinus fanfare waar zij steeds aanwezig was.
De beide zonen kregen kinderen en zo werd zij grootmoeder van Jurgen, Benny en Danny.
Zij stond steeds met glimlach klaar voor de opvang van Jurgen.
Zij werd een goede klant bij “ La Dragée “ in de basiliekstraat. Dit heeft zij uitgehouden tot het niet meer vlotjes ging en moeilijk thuis geraakte. Madame Mathilde was een graag geziene klant.
Zoals haar moeder was zij een uitstekende kokkin. Haar inspiratie vond zij bij tv kok Michel Oliver die elke week op het scherm verscheen. Alles werd genoteerd en later op tafel getoverd.
In het jaar 1971 werd haar moeder “Wantje” 100 jaar en werd gevierd door de Stad Halle. Er werd een buurtcomité opgericht en men vierde feest gedurende 3 dagen. Twee jaar later overleed haar moeder thuis in haar armen.
Toen de kleinkinderen ouder werden en trouwden kreeg zij ook achter kleinkinderen.
William, Kilyan, Siebe en Liese. Deze waren steeds graag geziene bezoekers in de Beertsestraat en later in het zonnig huis.
Het noodlot sloeg toe toen haar kleinzoon Jurgen overleed in 2007 na een spijtig verkeersongeval.
Zo lang zij kon ging ze en kwam ze zoals het haar paste. Maar op een bepaald ogenblik werd dit steeds moeilijker en verloor ze haar mobiliteit
In december 2010 verhuisde zij naar het “Zonnig Huis” kamer 236 waar ze nog steeds verblijft.
Het laatste jaar was er een om niet veel goeds over te schrijven. De lockdown liet haar familie en vrienden niet toe om veel op bezoek te komen. Toch was zij steeds gelukkig wanneer zij raambezoek kreeg van haar metekind Agnes en haar man of andere familie en toen haar metekind Mieke met een videoboodschap haar nieuwjaarswensen over maakte.
