HALLE herdacht zijn bevrijding
De eerste zondag van september is het traditioneel kermis in Halle. Zo ook in 1944, maar dat jaar werd er nog meer gevierd. Op zondag 3 september van dat jaar verschenen rond 17 uur op de Edingensesteenweg de eerste Engelse troepen (Welsh Guards) die Halle als eerste Vlaamse stad zouden bevrijden. Aan de gedenkplaat ‘De vrede van Hondzocht’ en de gedenkstenen in de Beertsestraat en Essenbeek werd de bevrijding van Halle herdacht. Op al deze plaatsen werden bloemen neergelegd door oudstrijders en beleidsmensen van de stad en de verschillende deelregeringen..
Bij de bevrijding door het 30ste Britse legerkorps op 3 september 1944 kwamen 4 Halse verzet strijders om het leven. Louis Thibaut, Joseph Michel, en Victore Demesmaeker lieten het leven in de Beertsestrat, en Isidore Deville in Essenbeek.
In de omgeving van de Beertsestraat stond een bunker bemand door Duitse soldaten. Twaalf leden van de Witte brigade wilden de bunker aanvallen. Hierbij werden Thibaut, Michel en Demesmaeker gedood. Devillé werd in Essenbeek gedood in een graanveld toen hij er met zijn fiets door reed. Op zijn bagagedrager stond een kistje met een revolver in. De Duitse soldaten hebben het kistje geschud en zo is de revolver tevoorschijn gekomen en werd Devillé gedood.
HONDZOCHT
Vroeg in de morgen, vertrokken de Welsh Guards vanuit Douai in Noord-Frankrijk. Luitenant-Generaal Brian Horrocks sloot zijn briefing af met de woorden : “See you tonight in Brussels”.
De Welsh Guards kwamen met hun tanks vanuit Doornik, Leuze, Ath, Edingen, Saintes het Halse gehucht Hondzocht. binnenn
De tanks waren reeds ter hoogte van de hoeve Cuisenaire toen de Britse achterhoede , de colonne Duitse vrachtwagens uit Bellingen zag komen. De commandant vooraan, draaide zijn tank richting Bellingenstraat en schoot de eerste vrachtwagen aan. Twee doden vielen bij het eerste schot. Er kwam een kort gevecht waarbij een andere Duitse soldaat dodelijk werd getroffen.
Tussen de Britten en de Duitsers waren er spijtig genoeg burgers, waaronder Francine Leroux en haar papa. Beiden werden geraakt door de kogelregen. Francine was op slag dood. Haar papa gewond in de keel.
Drie Duitse soldaten sneuvelden. De namen van twee zijn tot nu toe onbekend. De derde was Rudolf Kirchhausen. Hij was waarschijnlijk gekazerneerd in kasteel "Ter Rijst" in Pepingen. Kirchhausen was een hospitaal-soldaat die aan gewrichtsreuma leed. Hij kon dus geen geweer vasthouden. Heel de oorlog lag hij achter het front en werkte in de lazaretten. De familie van deze soldaat was ook aanwezig in Hondzocht en legde ook bloemen neer.
De officiële plechtigheid van de stad werd had plaats aan het monument van de Weerstand op de hoek van de Beertsestraat en de Bergensesteenweg. Ook daar werden bloemen neergelegd.
